Wody mineralne w Szczawnicy

Uzdrowisko Szczawnica dysponuje 12 źródłami wód mineralnych. Wody te to szczawy wodorowęglanowe, sodowe, jodkowe i bromkowe bogate w sole mineralne i liczne mikroelementy. Szczególnie polecane są przy schorzeniach dróg oddechowych, nieżytach żołądka, zaparciach, skazie moczowej, miażdżycy tętnic, z wysokim poziomem cholesterolu oraz przy osteoporozie. Wody szczawnickie najlepiej spożywać w pijalniach, można je również zakupić w specjalnych opakowaniach w dobrych sklepach. Do najbardziej znanych wód mineralnych Szczawnicy zaliczyć można:

Woda "Stefan" - zalecana szczególnie w schorzeniach dróg oddechowych, nie zalecana jednak przy nadkwasocie żołądka. ródło to jest znane od 1822 roku. Nazwa pochodzi od imienia męża Józefiny Stefana Szalaya. Szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowo - jodkowa. Zawiera 9,2 g składników stałych na litr.

Woda "Józefina" - wskazana jest przy nieżytach gardła i nosa, stanach zapalnych, astmie, rozedmie płuc, skazie moczanowej i otyłości. Jest to najstarszy zdrój szczawnicki znany już przed 1810 rokiem (w tymże roku dokonano jego pierwszego rozbioru chemicznego) jako źródło Główne. Nazwa obecna funkcjonuje od 1828 roku, pochodzi od imienia ówczesnej właścicielki zdrojów Józefiny Szalayowej. Szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowa. Zawiera 4,4 g składników stałych na litr.

Woda "Magdalena" - zalecana przy schorzeniach dróg żółciowych i przy zaparciach. Zdrój ten został odkryty w 1939 roku przez gości szczawnickich, nazwana imieniem kuracjuszki - Magdaleny Kownackiej z Ponikwy. Szczawa wodoroweglanowo - chlorkowo - sodowo - jodkowa. Litr wody zawiera 27 g składników stałych, 1838 mg wolnego dwutlenku węgla oraz 7,81 mg jodu.

Woda "Jan" - zalecana jest w schorzeniach dróg oddechowych i nadkwasocie żołądka, używana jest też do kąpieli mineralnych i produkcji wody stołowej Szczawniczanka. To źródło odkryte zostało w 1869 roku. Szczawa wodoroweglanowo - chlorkowo -sodowa, zawierająca 4,3 g składników stałych na litr i 1840 mg wolnego dwutlenku węgla.

Woda "Szymon" - zalecana przede wszystkim przy niedokrwistości u rekonwalescentów, używana również do kąpieli. Zdrój odkryty w 1840 roku. Szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowo - wapienna z zawartością 3,2 g składników stałych na litr oraz 1632 mg wolnego dwutlenku węgla.

Woda "Wanda" - polecana przy podagrze i przy alergiach. Powstałe w 1867 roku źródło w miejscu dwóch starych zdrojów Anieli i Heleny. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodowa o zawartości 9,5 g na litr składników stałych, 2055 mg wolnego dwutlenku węgla oraz 2,11 mg jodu.

Woda "Pitoniakówka" - Zalecana przy chorobach układu trawienia. Zdrój odwiercony w 1952 roku wykonany w 1967 roku na dnie prowizorycznego ujęcia źródła (źródło podwójne), zrekonstruowany w 1973 roku. Mineralizacja wody przewyższa źródło Magdalena (3,9 g składników stałych na litr), rekordowa jest również zawartość wolnego dwutlenku węgla (2290 mg na litr). Woda posiada wysoką zwartość węglanów kwaśnych i chlorków.

Woda "Helena" - polecana przy chorobach wrzodowych żołądka i dwunastnicy.

Kurację pitną ze zdrojów Magdaleny i Jana przeprowadza się w pijalni "Magdalena", ze zdrojów Stefan i Józefina w starej pijalni przy placu Dietla. Wody ze źródeł Szymon, Wanda i Pitoniakówka, są źródłami ogólnodostępnymi i można je czerpać odpowiednio przy zejściu do kolejki krzesełkowej na Palenicę, w Parku Dolnym nad kaplicą i przy ul. Skotnickiej za garażami.